Klaudia Tolman

Ciąg dal­szy mojej zde­cy­do­wa­nie naj­bar­dziej absur­dal­nej i abs­trak­cyj­nej wypra­wy tre­ner­skiej (część 1 – tutaj) Jestem zna­nym w moim towa­rzy­stwie Zbie­ra­czem Ato­mów Pozy­ty­wu czy też „Mega Zacie­szem Życio­wym” (jak to kie­dyś napi­sa­ła na moim FB Kasia T.), dla­te­go cie­ka­we sytu­acje zda­rza­ją mi się na co dzień oraz – chy­ba szcze­gól­nie – w podró­ży. Mam wte­dy jesz­cze bar­dziej otwar­ty umysł 🙂 1.

To jest zde­cy­do­wa­nie naj­bar­dziej absur­dal­na i abs­trak­cyj­na wypra­wa tre­ner­ska, jaką dotych­czas powzię­łam! Całość trwa­ła rów­niut­kie dwie doby, naj­pierw się trans­por­to­wa­łam kil­ka­na­ście godzin z War­sza­wy do Kar­pa­cza, potem kil­ka godzin spa­łam w hote­lu, potem samo szko­le­nie i na nowo powrót całą noc w pocią­gu. Samo szko­le­nie zaczy­na­ło się 21.12.12 o godz. 10:00 czy­li w rze­ko­my koniec świa­ta 🙂 A oto jak było: 1. SPÓŹNIENIE Spóźniam