Nie ma piśmi­deł ide­al­nych. Tu jest jak z gacia­mi, nie każ­de­mu pasu­ją te same: jeden nosi strin­gi, dru­gi bok­ser­ki, jeden lubi śle­dzie, a dru­gi jak mu z gęby jedzie, no nie dogo­dzisz. Nie­mniej: są pew­ne kry­te­ria, któ­ry­mi suge­ru­ję się kierować.

Po pierw­sze: skład che­micz­ny tuszu. Ja pre­fe­ru­ję mar­ke­ry wod­ne (nie­al­ko­ho­lo­we), bo alko­ho­lo­we maza­ki zawsze będą prze­bi­jać na dru­gą stro­nę kart­ki (i walą nie­mi­ło­sier­nie, a weź to wdy­chaj pół dnia). Ale oczy­wi­ście wod­nym (nawet per­me­nent­nym!) maza­kiem nie napi­szesz cze­goś trwa­le po śli­skiej powierzch­ni (wów­czas trze­ba alko­ho­lu, czy­li per­ma­nent­ne­go alko­ho­lo­we­go maza­ka, takie­go jak są czę­sto po pisa­nia do pły­tach CD /​ DVD). Ale jed­no­cze­śnie, jeśli chcę mie­szać kolo­ry na kart­ce, wów­czas potrze­bu­ję maza­ka akwa­re­lo­we­go. A do ryso­wa­nia trwa­łym nie­prze­zro­czy­stym śla­dem (nawet bia­łym po czar­nej powierzch­ni!) nada­je się tyl­ko mazak akrylowy.

Po dru­gie: eko­lo­gicz­ność (a więc i eko­no­micz­ność) pisa­dła. Bar­dzo sobie cenię, kie­dy nie muszę wyrzu­cać narzę­dzia po tym, jak się wypi­sze (ile to pla­sti­ku i two­rzyw sztucz­nych!). Lubię, gdy mogę uzu­peł­nić mazak tuszem, wymie­nić jego zme­cha­co­ną koń­ców­kę, obu­do­wę itd. W tym przo­du­je nie­miec­ka fir­ma Neuland.

Po trze­cie: sama koń­ców­ka (ścię­ta, pędzel­ko­wa, pół­pę­dzel­ko­wa, okrą­gła, kali­gra­ficz­na etc.). No idzie zwa­rio­wać! Koń­ców­ków jak psów i nie­wy­ka­stro­wa­nych kotów. Część ludzi zachwy­ca się maza­ka­mi pędzel­ko­wy­mi (któ­re feno­me­nal­nie zmięk­cza­ją i wysmu­kla­ją nasze rysun­ki, ale chwi­lę zaj­mu­je naucze­nie się ich dzia­ła­nia), część ludzi ich nie cier­pi (i woli kla­sycz­nie okrą­głą koń­ców­kę, albo sko­śną, któ­ra też wyma­ga wpra­wy, ale moż­na jed­nym maza­kiem pisać na 3 róż­ne sposoby).